به نیم بوسه توان صد هزار جان دادن...

چنین که برده شراب لبت ز دست مرا

مگر به دامن محشر برند مست مرا

چگونه از سرکویت توان کشیدن پای

که کرده هر سر موی تو پای بست مرا

کبود شد فلک از رشک سربلندی من

که عشق سرو بلند تو ساخت پست مرا

بدین امید که یک لحظه با تو بنشینم

هزار ناوک حسرت به دل نشست مرا

به نیم بوسه توان صد هزار جان دادن

از آن دو لعل می‌آلود می‌پرست مرا

کنون نه مست نگاه تو گشتم ای ساقی

که هست مستی این باده از الست مرا

نشسته خیل غمش در دل شکستهٔ من

درست شد همه کاری از این شکست مرا

خوشم به سینهٔ مجروح خویشتن یا رب

جراحتش مرساد آن که سینه خست مرا

پرستش صنمی می‌کنم فروغی سان

که عشقش از پی این کار کرده هست مرا

*فروغی بسطامی*

به نیم بوسه توان صد هزار جان داد فروغی بسطامی اشعار فروغی بسطامی غزلیات فروغی بسطامی شعر معاصر شعر کلاسیک شعر امروز غزل عاشقانه شعر زیبا چنین که برده شراب لبت ز دست مرا

محسن بیگی 29 مهر 1394 ساعت 10:56 ق.ظ

شکنج

شکنج

نظرسنجی

نظرسنجی