سر می کشد ز سینه ی مشتاق ِ ما نگاه
تاکی بشوق ِ عشق ِ تو محروم و بی پناه
صدها غزل برای حضورت به صف شده
صدها نفس گرفته ازین صبر ِ روسیاه
آقای من ، خجل ، ز دعاهای انتظار
درمانده ای شکسته دلم غرق ِاشک و آه
مگربه جشن شبی عاشقانه مهمانی
که در ترّنم ِ آئینه ها غزلخوانی ؟
تو از تبار ِ کریمان ِ شهر ِ مشتاقی
بکش به ظلمت ِشبها خطوط ِ پایانی
چنان طراوت ِ صبحی میان ِ روئیدن
و یا حلاوت ِ عشقی ، صبور و طوفانی ادامه مطلب ...