مگربه جشن شبی عاشقانه مهمانی
که در ترّنم ِ آئینه ها غزلخوانی ؟
تو از تبار ِ کریمان ِ شهر ِ مشتاقی
بکش به ظلمت ِشبها خطوط ِ پایانی
چنان طراوت ِ صبحی میان ِ روئیدن
و یا حلاوت ِ عشقی ، صبور و طوفانی
مرا بشهر ِ شبی عاشقانه دعوت کن
دلم گرفته از این روزهای بارانی
به اشتیاق ِ نگاهی بتو سفر کردم
تویی که می شِکنی بغض ِ غم به آسانی
تو صادقانه ترین التهاب ِ رویایی
تویی که نبض ِ غزل می کنی چراغانی
قسم به عشق و امیدی که بی تو میمیرد
همیشه در دل ِ مشتاق ِ من تو میمانی
*طلعت خیاط پیشه* (طلی کرمانی)