ماه من بی آنکه آغوشی بخواهی برنگرد
دستِ خالی بی قرارِ تکیه گاهی برنگرد
دل به دریا می زنی با قایق سهرابی ات
سمت ساحل ، لحظه ای بی صید ِ ماهی برنگرد
هر چه سنگین باشی از غم سمت خلق ِ تنگ خود
با کبوتر های چاهی مثل ِآهی برنگرد
عشق چشم اندازه دردِ بی پرو بالی ِ ماست
بال و پر داری به لانه گاه گاهی برنگرد
آسمان هرجا که باشی بی تو حالش خوب نیست !
مثل سنگی دست دیوانه به چاهی برنگرد
تا دلت تردید دارد بوسه بر باران نزن
در شبی تیره به چشم بی پناهی برنگرد
کوه را بر باد خواهد داد احساسات ِ تو
رحم کن طوفان ِ سرخوش ، سمت ِ کاهی برنگرد
سید مهدی نژادهاشمی