خنده‌ت‌ُ اَزَم نگیر ، تا شب‌ُ طاقت بیارم !
من که جُز خنده‌ی تو هیچّی تو دُنیا ندارم !
خندت‌ُ اَزَم نگیر ، نذار به گریه خو کنم !
تو که باشی می‌تونم خورشیدُ آرزو کنم !
شب سیاه‌تَر از همیشه‌س ، خنده‌ت‌ُ اَزَم نگیر !
نذار آلوده بِشم ، به سایه‌های شب‌ِ پیر !
خنده‌هات مثل‌ِ طلسم‌ِ واسه رویینه شُدن !
خنده‌هات یه خنجره تو دستای خالی‌ِ من !
خنده‌ت‌ُ اَزَم نگیر وقتی می‌رَم به جنگ‌ِ شب،
بذار از تو تازه شَم ! بذار وطن شه این وطن !
از صدای گریه وُ ضجّه وُ ناله خسته‌اَم !
از دیاری که تو اون خنده محاله خسته‌اَم !
خسته‌اَم از این همه مرثیه‌خون‌ِ نااُمید !
از کلاغی که تو هیچ قصّه‌یی خونه‌ش نرسید !
من‌ُ سِحرِ خنده‌هات کن ! شب‌ُ گُم کن تو چشات !
بذار آروم بگیرم ، تو نقره‌ریزِ خنده‌هات !
خنده‌هات مثل‌ِ طلسم‌ِ واسه رویینه شُدن !
خنده‌هات یه خنجره تو دستای خالی‌ِ من !
خنده‌ت‌ُ اَزَم نگیر وقتی می‌رَم به جنگ‌ِ شب،
بذار از تو تازه شَم ! بذار وطن شه این وطن !
یغما گلرویی
:(