مشـــــــتاق فصـــــــل آخــــــرم امـــا
از ســــــــردی مهــــــــر تو بیـــــــزارم
تــــا زنـــده ام امــــــــا غــــــــــرورم را
از زیــر کفـــــشـت بــــر نمــــی دارم!
ســـــردی احساس تـــو در ذهنـــــــم
یعنـــــی همــــــه تعبـــــــیرهــای درد
معشـــــــوقه ی نامهــــــربــان یعنـی
اوج هجـــــــوم غصــــه بر یک مـــــــرد
باران بـــــدون چتـــــر خــــوبیهــــــــات
ســـــرد اســـــت و یک باریدن بی روح
همچون نمک هــــر لحـــــظه می بـارد
بـر روی قلـــــب زخمـــــی و مجــــروح
ای کــــاش می فهمــــید چشمـــانت
از چهــره ی من خستــــگی هـــــا را
آن چشـــم هایی که به یک ترفنــــــد
می آفـــــــرینـد زندگــــــی هــــــــا را
با ســـــردی چشمـــــــان تو هــر روز
حال دلـم فصــــل زمســـــتان اســت
خورشید خامـوش و است و بی رونق
زنـــــدانـــــی دیــــو شبســتان است
حـــال تــو یــک جـــادوســت انگـــاری
تو خوب باشــی زندگـــی خوب است
وقتـــی کـه غمگیـــنی جهــــــان من
یک مشت سنگ و آهن و چوب است
یــاد تــو امـــــــا تا تمـــــــام عمـــــــر
در قلـــــب من نوری فـــــروزان است
هرجــــــا که باشـــم شـک ندارم که
بی مهــر تو آن شهـــــر زندان است.
جواد مزنگی