گریان شدند از شعر ِ من اهل ِ قبور امشب...
عشقم! چه می آید به تو این تاج و تور امشب
این چشم ِ آهو سرمــــه و موهای ِ بور امشب
مهتاب ِ من! زیبایی ات غوغـــــاتر از غوغاست
محشرتری از هرچه تندیــــــــس ِ بلور امشب
امشب عروسی ِ تو هست، این اشک یعنی چه؟
باید عزیـــــزم بیش از این باشی صبور امشب
"داماد" من هستم چرا دستت به دست ِ اوست؟!
این کیــست دارد در کنـــار ِ تو حضور امشب؟
گستاااااااخ بیجا میکند لم داده روی ِ مبــــل
اشغال کرده جــای ِ من را با غــــرور امشب
عاشق منم، تنهــــــا خودم دور ِ تو میگردم
دور ِ سرت دیگر نگردد رقص ِ نووووور امشب
دارند می خندند و می گوینــد: "دیوانه ست"
خانه پر است از میهمانان ِ جســـور امشب
آخر گناهم چیست غیر از "عاشقت هستم"؟
از در چـــــــرا کردند بیرونم به زور امشب؟!
نه شیشه ی ِ ماشین، صدای ِ دل شکستن بود
وقتی که از روی ِ دلم کردی عبــــور امشب
ای من فدای ِ جیغ ِ تو، این سنگ از من بود
یعنی که می بوسم تو را از راه ِ دور امشب
این شاهرگ، قربان ِ تیــــــــــغ ِ تیز ِ ابرویت
شرمنــده ام سر زد اگر از من قصور امشب
آخر شب ِ دامــــــادی ِ من هم رسید از راه
آخر بساط ِ شادی ام شد جور ِ جور امشب
ما هر دو خوشبخــتیم، تو تا خانه ی ِ بختت
من نیز با رخت ِ سپیـــد ِ مرده شور امشب
روزی غبــــــــــار ِ ما بهم خاهد رسید آخر..
گریان شدند از شعر ِ من اهل ِ قبور امشب
*شهراد میدری*
بیت به بیت این غزل را با اشک سرودم..
براستی اگر خدا خودش هم دلبری زمینی داشت آیا باز هم سرنوشت عشق را چنین می آفرید؟؟
"جمله فوق از شاعر است"
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد