هی یادش بخیر...
قرص نانی توی گندم زار ؛ هی یادش بخیر!
پا برهنه در دل نیزار ؛ هی یادش بخیر!
تا پدر آید به منزل ، بر درخت گردوکان
شاد و شنگل تا دم دیدار ، هی یادش بخیر!
وقت بازی توی کوچه ، تا معلم می رسید
می پریدم از سر دیوار ؛ هی یادش بخیر !
” بی کلاه بیرون نرو سرد است؛ بچه با توام “
مادر بیچاره با اصرار ؛ هی یادش بخیر !
همکلاسیها کنار و بازی “ الک دو لک “
زیر رعد و تندر و رگبار ؛ هی یادش بخیر !
زیر باران خیس ، اما شاد و خرّم در فرار !
جان تو انگار نه انگار ؛ هی یادش بخیر !
کاسه آشی نصیبم بود ، گاهی با تشر
تا ز سرما می شدم بیمار ؛ هی یادش بخیر !
یک پتو بر سر به وقت خواب ، از ترس پدر
چشمها بسته ولی بیدار ؛ هی یادش بخیر !
آرزو دارم بگیرد باز ، این پیراهنم
بوی باران ، عطر شالیزار ؛ هی یادش بخیر !
سینه ها سرشار از لطف و صفا ، بی غلّ و غش
قلبها بیگانه با زنگار ؛ هی یادش بخیر !
پرسشی هم میزند گاهی تلنگر بر سرم
” کودکیها کی شود تکرار ؟! “ ؛ هی یادش بخیر!
*مازیار نظری*
