در زمینهی سیاه
آبی، زرد می درخشد
دو رود از یکدیگر آب می نوشند
انگار خطی
بی تابی ِ تو را ادامه می دهد.
در آبی و زرد مه آلود
درخت ، شوق سبز را جوانه می زند
مُرغی که آب می نوشد ، می پرد
و خود را جا می گذارد.
اینک در زمینه ی سیاه
فردا می خواند.