گل

همان رنگ و همان روی 
همان برگ و همان بار 
همان خنده ی خاموش در او خفته بسی راز 
همان شرم و همان ناز
همان برگ سپید به مثل ژاله ی ژاله به مثل اشک نگونسار 
همان جلوه و رخسار 
نه پژمرده شود هیچ 
نه افسرده ، که افسردگی روی 
خورد آب ز پژمردگی دل 
 
ادامه مطلب ...