شب چه زیبا میشود وقتی که مهتابش تویی
تا مونالیــــــــــــزاترین لبخند ِ در قابش تویی
عشـــــق از چشــــمان ِ تو باید نگهداری کند
سرمه کوب ِ نسـخه ی ِ خطی ِ نایابش تویی
مثل ِ قرص ِ مــــاه در لیوان ِ آب ِ آســــــــمان
شب که آرام است یعنی قرص ِ اعصابش تویی
نم نم ِ سنتور ِ باران کوک با چشمان ِ توست
پلک برهم میزند هر نت که مضـــرابش تویی
لرزه انداز است تن پوش ِ سپیـــــد ِ مخملت
انزلــی برف آمــده یا قــــوی ِ تالابـش تویی؟
تا ابد خدمتگـــــزار ِ ناز کردن هــــای ِ توست
هرکسی که دختــــر ِ مغرور ِ اربابـــش تویی
ابن سیرین هم ندیده سیـــر در خابش تو را
هر که شد دیوانه ات تعبیر ِ بی خابش تویی
رستـم از داغ ِ اساطیری ِ تو دلخون ِ عشق
تا شقایق هست یعنی زخم ِ سهرابش تویی
با تو بودن آرزویی تا ابد شاید محــــــــــــــال
خوش بحال ِ هرکسی دلتنگ و بی تابش تویی
برگهای ِ دفترم یک دهکــــــده انگــــــور شد
هر غزل که میسرایم خوشه ی ِ نابش تویی
*شهراد میدری*
بیزار میشوم از خودم وقتی که تو ناراحتی و من نمی توانم آرامت کنم...